Ben ik voorbereid?

Geplaatst op 9 december 2012 door Satrughna

-door Satrughna- Sathya Sai Baba keert terug; terugkeer van Sathya Sai Baba; Sai Baba’s return; second coming of Sathya Sai Baba; wederkomst, tweede komst; dromen over Sai Baba; Sai Baba verjongd uiterlijk; 

In de aanloop naar 12-12-2012, en kort daarop 21-12-2012, dringt zich de laatste tijd steeds sterker een gevoel van urgentie aan me op. Het is een uitzonderlijke tijd waarin we leven. Dit is het moment waarvoor de Sai-Avatar in drievoud incarneert: als Shirdi Sai Baba, als Sathya Sai Baba en tenslotte als Prema Sai Baba. 

Sathya Sai Baba verliet op 24 april 2011 zijn lichaam. Het was oud geworden, zwak, en het was duidelijk te zien dat communiceren en bewegen moeizaam ging. Ik was verbijsterd, opstandig, verdrietig: het werk leek niet af! Ik was ervan overtuigd dat Sathya Sai na drie dagen zijn lichaam weer zou gaan bewonen; had Shirdi Sai dat immers ook niet gedaan, in 1886?  (*zie het boek ‘Zeven dagen Shirdi Sai)

sai-thy-kingdom-comeEr waren meer mensen die het gevoel hadden dat Swami’s werk niet af was. Zo heeft recentelijk  Baba’s toegewijde Sreejith Narayan een boek samengesteld in pdf: Sai, Uw Koninkrijk Kome, waarin hij een grondig onderzoek doet naar Baba’s eigen uitspraken, oude voorspellingen en jaartallen, om tenslotte heel aannemelijk naar voren te brengen dat het verhaal van Sathya Sai Baba inderdaad nog niet is afgerond.

Er komen steeds meer aanwijzingen dat ons nog iets uitzonderlijks te wachten staat. Sreejith Narayan haalt voorspellingen aan van wereldwijde visioenen, ontmoetingen en verschijningen aan de hemel. Ook in mijn eigen dromen geeft Sathya Sai me heel af en toe een aanwijzing. Zo droomde ik al eens dat hij (veel jonger en levendiger) voor mijn familie kookte, en laatst trof ik hem in mijn droom in een Amsterdamse tram, terwijl ik verdwaald was.

In deze droom beantwoordde Sathya Sai Baba vriendelijk en geduldig al mijn vragen, wees me de juiste weg en ging met me mee naar huis. Thuis gekomen nam hij plaats in een stoel en keek om zich heen. Hij was duidelijk niet erg blij met mij. Mijn huis was niet klaar om hem te ontvangen, want het was niet opgeruimd en niet schoon. Hij zei niets, maar ik ving de boodschap even duidelijk op alsof hij het me rechtstreeks zei: “Ik wil naar jouw huis komen, maar hoe kan ik komen als jij  er niet klaar voor bent om mij te ontvangen?”

Later kwamen mijn vrouw en vrienden van ons, die voor Baba begonnen te koken en een feest voor te bereiden, terwijl ik ging opruimen, maar veel te laat!

Ik werd wakker met het besef dat dit een heel belangrijke boodschap voor me was. Natuurlijk ben ik bereid Baba te ontvangen, maar ben ik ook voorbereid? Ik moet steeds denken aan een verhaal dat Jezus aan zijn leerlingen vertelde:

‘Dan zal het met het koninkrijk van de hemel zijn als met tien meisjes die hun olielampen hadden gepakt en eropuit trokken, de bruidegom tegemoet. Vijf van hen waren dwaas, de andere vijf waren wijs. De dwaze meisjes hadden wel hun lampen gepakt, maar geen extra olie. De wijze meisjes hadden behalve hun lampen ook olie in kruiken bij zich. Omdat de bruidegom op zich liet wachten, werden ze allemaal slaperig en dommelden ze in. Midden in de nacht klonk er luid geroep: “Daar is de bruidegom! Kom, ga hem tegemoet.” Dat wekte de meisjes en ze brachten hun olielampen in orde. De dwaze meisjes zeiden tegen de wijze: “Geef ons wat van jullie olie, want onze lampen gaan al uit.” De wijze meisjes antwoordden: “Nee, straks is er nog te weinig voor ons en jullie samen. Zoek liever een verkoper en koop zelf olie.” Terwijl zij op olie uit waren, arriveerde de bruidegom, en zij die klaarstonden gingen met hem naar binnen voor het bruiloftsfeest, waarna de deur gesloten werd. Enige tijd later kwamen ook de andere meisjes. Ze riepen: “Heer, heer, laat ons binnen!” Maar hij antwoordde: “Ik ken jullie werkelijk niet.” Wees dus waakzaam, want jullie weten niet op welke dag en op welk tijdstip hij komt.’ (Matteus  25: 1-13)

Hoe dat nou precies met die dwaze meisjes zit weet ik niet. Ik geloof eerlijk gezegd niet zo dat er mensen zullen zijn die geweigerd worden voor wat het ook mag zijn. Maar wel heb ik een gevoel dat we een geweldige kans krijgen. Ben ik er klaar voor?

links:

* http://www.saikingdom.com Website van het boek ‘Sai, Thy Kingdom Come’

* http://kingdomofsai.blogspot.nl Kingdom of Sai Weblog

Geplaatst in boek | Getagged , , , | Een reactie plaatsen

15 oktober 1918: het heengaan van Shirdi Sai Baba (2)

Geplaatst op 11 oktober 2012 door Satrughna

De laatste dagen (uit: Zeven dagen Shirdi Sai)

(vervolg van deel 1)

…Voorafgaand aan Vijayadashami had Baba gedurende een lange periode de stilte bewaard. Op de feestdag zelf kwamen de volgelingen in groten getale voor Baba’s darshan. Toen die middag de arathi begon, werden de harten van de toegewijden zwaar van verdriet en met de tranen over de wangen en verstikte stemmen zongen ze het arathilied, overtuigd dat Baba hen spoedig zou verlaten.

Vijayadashami wordt door alle hindoes beschouwd als de gunstigste tijd om te overlijden. Het is dus heel passend dat Baba deze dag koos om heen te gaan. Hoewel hij de dagen daarvoor al ziek was, was hij innerlijk altijd één met God. Tot vlak voor zijn overlijden zat hij rechtop en hij zag er wat beter uit, waardoor de meesten dachten dat het gevaar geweken was en hij weer gezond werd. Toen het moment van zijn heengaan naderde, zei Baba aan Dixit, Buti, Shyama en een paar anderen dat zij moesten gaan eten. Zij wilden Baba niet verlaten, maar omdat ze zijn bevelen niet konden negeren, zetten zij zich ertoe om in hun onderkomens de maaltijd te gebruiken. Zij zaten aan tafel, maar hun gedachten waren ergens anders, bij Baba. Alleen Lakshmibai, haar zoon Bhagoji, Bala Shimpi, Kaka Nimonkar en Bhayyaji Patel bleven bij Baba; Shyama bleef onderaan de treden van de moskee zitten. Baba riep Lakshmibai bij zich, die hem iedere dag voedsel had aangeboden. Deze Lakshmibai Shinde was een goede vrouw; ze werkte dag en nacht in de moskee. Behalve Mahalsapati, Thatya en Lakshmibai was het aan niemand toegestaan om ‘s nachts in de moskee te komen. Sinds Baba haar geleerd had dat hij in ieder levend wezen aanwezig is, door het voedsel dat zij voor hem bereid had aan een hond te geven, was zij begonnen hem met liefde en toewijding iedere dag brood en melk aan te bieden. Baba aanvaardde haar offerandes altijd waarderend. Hij at er wat van en liet Lakshmibai de rest naar Radhakrishna Mai brengen, die altijd blij was met Baba’s gezegende voedsel.

Baba herinnerde zich Lakshmibai’s diensten. Hoe zou hij haar kunnen vergeten? Vlak voordat hij zijn lichaam verliet, stak hij zijn hand in zijn jaszak en gaf hij Lakshmibai vijf rupi’s. Even later gaf hij haar nog vier rupi’s. Nu had Lakshmibai absoluut geen gebrek aan geld en daarom begreep zij dat Baba haar met dit geschenk wilde wijzen op de negen manieren van aanbidding.[1] Ook de andere toegewijden dachten dat deze negen rupi’s symbolisch waren voor de negen soorten toewijding. Sommigen dachten dat dit bedrag het geschenk was dat wordt gegeven tijdens de Simollanghan, de vereniging met God.

Toen Lakshmibai deze rupi’s kreeg, weende ze als een kind en iedereen die dat zag begon ook te huilen. Tenslotte zei Baba: ‘Deze moskee is niet goed voor mij. Olieverkopers hebben me lastiggevallen. Ik zal naar het Butigebouw gaan, daar kunnen wij dan allemaal gelukkig samen zijn.’ Hij legde zijn hoofd op de schoot van Bhayyaji Patel en blies zijn laatste adem uit. Het was 15 oktober 1918, half drie ‘s middags, Vijayadashami-dag.

[1] In het elfde hoofdstuk van de Bhagavata worden eerst vijf en later nog eens vier manieren van toewijding beschreven. Zie ook ‘Zeven dagen Shirdi Sai‘, hoofdstuk 14: ‘de parabel van de negen paardenkeutels’)

Geplaatst in Shirdi Sai Baba | Getagged | Een reactie plaatsen

15 oktober 1918: het heengaan van Shirdi Sai Baba (1)

Geplaatst op 9 oktober 2012 door Satrughna

De laatste dagen (uit: Zeven dagen Shirdi Sai)


Shirdi Sai Baba and devotees2…Shirdi Sai Baba’s gezondheid verslechterde steeds meer, en het nieuws dat hij zijn lichaam zou gaan verlaten verspreidde zich razendsnel tot in de verre omtrek. De toegewijden lazen heilige geschriften, deelden voedsel uit aan de armen en voerden allerlei gebeden en rituelen uit voor Baba’s genezing. Net voor Vijayadashami leek het erop dat Baba’s gezondheid iets vooruitging, zodat de volgelingen het idee kregen dat Baba snel weer beter zou worden.

Daarom maakte Nana Nimonkar aanstalten om naar zijn woonplaats te vertrekken, want zijn schoondochter stond op het punt te bevallen en zijn familie verwachtte dat hij dan bij hen zou zijn. Hij ging naar Baba om zijn toestemming te vragen, maar Baba zei: ‘Ach Nana! Ga nu niet weg, begraaf mij en vertrek daarna.’ Omdat Shyama Nimonkars omstandigheden kende, zei hij tegen Baba: ‘Baba, hij wordt dringend ergens anders verwacht, laat hem alstublieft gaan.’ Baba werd echter woedend en zei: ‘Shyama! Ben je van plan mijn zoon om te brengen? Heeft hij zich aan jouw vaders eigendommen vergrepen? Wat is erop tegen dat hij hier blijft?’ En terwijl hij zich naar Nimonkar keerde zei hij: ‘Nana, maak je niet druk, Allah zal je zeker beschermen. Ga pas nadat ik begraven ben.’

De volgelingen die dit hoorden, barstten in tranen uit bij de gedachten dat ze gescheiden zouden worden van Baba. Toen zei Baba tegen al zijn toegewijden: ‘Ik ga niet sterven. Echt, voor mij is er geen geboorte of dood. Ik draag alleen lichamen en laat die weer los. Acht jaar nadat ik dit lichaam heb opgegeven zal ik weer incarneren om op te dienen wat nu bereid is.’

(wordt vervolgd…)

Geplaatst in Shirdi Sai Baba | Getagged | Een reactie plaatsen

De betekenis van Vijayadashami

Geplaatst op 9 oktober 2012 door Satrughna

De betekenis van Vijayadashami

uit een lezing van Sathya Sai Baba (vertaling uit ‘Zeven dagen Shirdi Sai‘)

Vijayadashami is de laatste dag van het tien dagen durende Dasharafeest. Het woord Dashara is afgeleid van de Sanskrietwoorden dasha (tien) en hara (verwijderen). Het feest staat ook bekend als Navarathri, (negen nachten) omdat in de eerste negen dagen de goddelijke moeder Durga Devi in haar verschillende vormen vereerd wordt.

‘Devi’ staat hier voor de goddelijke macht die zijn vurige vorm heeft aangenomen om demonische krachten te onderdrukken en zuivere krachten te beschermen. Wanneer de krachten van onrecht, immoreel gedrag en onwaarheid tot monsterlijke proporties zijn uitgegroeid en zich overgeven aan hun dodelijke dans, wanneer egoïsme en eigenbelang overheersen, als mensen ieder gevoel van vriendelijkheid en mededogen hebben verloren, dan neemt het goddelijk principe de vorm van Shakti in haar vurige hoedanigheid aan en richt zich op het vernietigen van de kwade elementen. Als de godin in verschrikkelijke woede ontsteekt om de slechte elementen te vernietigen, neemt zij een afschrikwekkende vorm aan. Om de godin gunstig te stemmen vereren meisjes haar met rood poeder. Als de godin het rode poeder aan haar voeten ziet, is zij gerust dat de slechten overwonnen zijn en neemt zij haar welwillende vorm aan.

Tijdens de tien dagen van Dashara zijn de demonen uitgeroeid. Deze demonen zijn geen werkelijk bestaande wezens, zij symboliseren de slechte eigenschappen in de mens. Ravana is de koning van de demonen. Hij wordt afgebeeld met tien hoofden die staan voor begeerte, woede, waanideeën, hebzucht, trots, jaloezie, het denken, het verstand, de wil en het ego. Ieder van ons kan voor zichzelf beslissen of hij een Ravana is of een Rama, afhankelijk van zijn eigenschappen.

Rama is de vernietiger van de slechte eigenschappen. Toen hij deze slechte eigenschappen vernietigde, nam hij zijn vurige, hartstochtelijke vorm aan. Maar zelfs zijn vurige aard is verbonden met zijn zuivere serene aard, zodat we zijn mededogen en liefde zelfs kunnen zien in het moment waarop hij Ravana’s tien hoofden afsloeg. Het was de enige manier waarop Ravana bevrijd kon worden.

Daarom is de laatste dag van het Dasharafeest Vijayadashami: ‘overwinning op de tiende dag’. Het is de dag waarop gevierd wordt dat Rama terugkeerde nadat hij Ravana had overwonnen en Sita teruggewonnen. Op deze dag wordt het verhaal van Rama opgevoerd en verteld.

In de deelstaat Maharashtra wordt aan het einde van iedere Vijayadashami-dag het Simollanghanfeest gevierd, het overschrijden van de grenzen van het dorp. Als de avond valt, gaan de dorpelingen over de grenzen van het dorp om daar de Shamiboom[1] te vereren. De blaadjes van de boom worden aan de buren ten geschenke gegeven als gouden blaadjes, een symbool voor de overwinningsbuit. In vroeger tijden gebruikten koningen het Dasharafeest om de grenzen van hun rijk te overschrijden en oorlog te voeren tegen naburige koninkrijken. Dit overschrijden van de grens stond bekend als ‘Simollanghan’. Zo betekende Dashara vroeger ook het begin van het oorlogseizoen.

[1] Acacia polyacantha, medicinale boom, o.a. gebruikt bij slangenbeten en het afweren van ongedierte

 

 

 

Geplaatst in Shirdi Sai Baba | Getagged , | Een reactie plaatsen

28 september 1835: de geboortedag van Shirdi Sai Baba

Geplaatst op 27 september 2012 door Satrughna

Het geboorteverhaal van Shirdi Sai Baba.

Uit een toespraak van Sathya Sai Baba. Vertaling: ‘Zeven dagen Shirdi Sai‘, door Satrughna

Nadat Sathya Sai Baba verteld heeft hoe de veermansvrouw Devagiriamma door Shiva en Parvati is gezegend met de belofte dat Shiva geboren zal worden als haar derde kind, vervolgt hij:

‘…..Na een jaar werd Devagiriamma weer zwanger. Het kind dat toen in haar buik groeide, was geen gewoon kind. Het was de Heer van het universum, God zelf, die aanbeden wordt door goden als Brahma, Indra en anderen. Het proces waarin God in de moederschoot binnengaat kan niet vergeleken worden met de conceptie van gewone mensen. Dit proces noemt men ‘de illusie van Vishnu’.

 Geboorte en onthechting

Na twee maanden werd de zwangerschap van Devagiriamma bevestigd. Met het verstrijken van de tijd kwam er een goddelijke gloed over het gezicht van de moeder, omdat de Heer, die het universum in zich draagt, zich in haar buik bevond. In Gangabhavadya kwam ondertussen een hevige drang op om alles achter zich te laten en op zoek te gaan naar het goddelijk paar. De negende maand was aangebroken en iedereen wachtte vol spanning op de geboorte van het kind, maar het verlangen van haar man Gangabhavadya naar wereldse zaken werd steeds minder. Al voordat de zon opkomt, wordt de duisternis verdreven. Op dezelfde manier wordt, nog voordat de avatar is neergedaald, de duisternis van onwetendheid verdreven en treedt de stralende gloed van onthechting en wijsheid binnen.

Gangabhavadya riep zijn vrouw en zei: ‘Ik wil naar het woud gaan om te mediteren. Mijn hart verlangt ernaar de Heer te zien. Hoe lang kan iemand dit wereldse leven uithouden? Zolang ik hierin ben ondergedompeld komt er geen einde aan de kringloop van gehechtheid. Daarom zal ik nu vertrekken en ascese beoefenen.’ Devagiriamma, die zeer toegewijd was, boog aan zijn voeten en zei: ‘Mijn heer, het is niet aan mij u de les te lezen, maar ik wil toch een nederig verzoek doen. Moeder Parvati en Heer Shiva hebben ons een gunst verleend. God zelf zal komen als ons derde kind. Waarom zou u naar het woud gaan en niet wachten tot u hem hier in onze zoon kunt aanschouwen? Denk alstublieft na.’ ‘Het is waar wat je zegt,’ antwoordde Gangabhavadya, ‘Heer Shiva zal in menselijke gedaante geboren worden als mijn zoon. Hij zal in een wereldse vorm en niet in zijn ware gedaante komen. De grootste beloning is voor mij om de Heer te zien in zijn ware gedaante en dat is niet mogelijk zolang ik dit gezinsleven blijf leiden. Kennis van het absolute is daarvoor een noodzaak en daarom ga ik naar het woud.’ Nadat hij dat gezegd had liet hij alle gehechtheden los en ging op weg.

Omdat Devagiriamma een toegewijde vrouw was dacht ze: ‘De echtgenoot is God, de echtgenoot dienen is God dienen.’ Ze deed afstand van alles en hoewel zij maar moeilijk vooruit kon komen volgde zij haar man. Naast God was er niets in hun gedachten. Huis, bezit, kinderen, niets kwam meer in hen op. Zij gaven alles over aan God, die hun enige doel was.

Zij liepen lange tijd totdat ze een afgelegen plaats bereikt hadden. Daar kreeg Devagiriamma weeën. ‘Voor hen die niemand hebben, is God de toevlucht.’ Ze had niemand om haar te helpen, behalve de Heer in haar schoot.

Op 28 september 1835 werd de Heer, die in de melk dreef als ksheerodharashai, zonder pijn geboren als antwoord op hun gebeden. Het was een stralend en beeldschoon kind. Zo gauw ze haar zoon zag, dacht ze aan het gezegde ‘de echtgenoot komt in de vorm van een zoon.’ ‘Waarom zou ik dan niet voor deze zoon zorgen, die God zelf is?’ Maar onmiddellijk realiseerde ze zich dat het haar plicht was haar echtgenoot te volgen die zij immers als God vereerde. Omdat haar zoon Heer Shiva zelf was, hoefde zij zich niet ongerust over hem te maken. Vastberaden wikkelde ze het kind in een doek, keek naar hem met alle liefde die in haar was en liet hem achter. Gangabhavadya was zó onthecht dat hij niet eens naar zijn zoon keek. Hij spoedde zich naar het woud, op de voet gevolgd door Devagiriamma.

Het was een maandag, de favoriete dag van Heer Shiva.

Babu groeit op bij meneer en mevrouw Patel

In het dorp Pathri woonde een Soefi-fakir, een moslim die Patel heette. Het was het eind van de negende maand, de vastenmaand ramadan. Op deze dag nemen moslims uit dankbaarheid een bad, dragen nieuwe kleren, buigen voor Allah en bidden tot hem. Ook vieren ze het suikerfeest. Patel ging samen met zijn vrouw op een ossenkar naar een naburig dorp om dit feest te vieren. Onderweg vroeg zijn vrouw hem te stoppen, zodat ze haar behoefte kon doen. Toen ze achter een bosje ging zitten, vond ze daar tot haar verbazing een pasgeboren baby, gewikkeld in een doek. Ze keek rond maar zag niemand, dus tilde ze hem blij op en bracht hem naar haar echtgenoot. Omdat ze zelf ze geen kinderen hadden en mevrouw Patel haar vruchtbare leeftijd voorbij was, waren ze dolgelukkig dat Allah hun deze baby had geschonken, maar zij wisten niet dat hij goddelijk was. Die kennis wordt met Gods genade slechts aan enkelen verleend.

Zij ontfermden zich over het kind en noemden hem Babu. Babu groeide op tot een vrolijke jongen die graag met zijn leeftijdsgenootjes speelde en overal in uitblonk.’

-Meer lezen? Bestel nu het boek ‘Zeven dagen Shirdi Sai‘, de biografie van Shirdi Sai Baba in het Nederlands-

[1] letterlijk: neerdaling. God die op aarde incarneert, meestal in menselijke gedaante

Geplaatst in Shirdi Sai Baba | Getagged | Een reactie plaatsen

Zegening van Shirdi Sai Baba-1

Geplaatst op 17 februari 2012 door Satrughna

Als je mijn naam met liefde uitspreekt

zal ik al je wensen vervullen

en je toewijding doen toenemen.

Als je oprecht mijn leven bezingt

zal ik voor je, achter je en naast je zijn,

want als je met hart en ziel aan mij gehecht bent,

zul je je gelukkig voelen bij het horen van deze verhalen.

Geloof me, als je mijn goddelijk spel bezingt,

zal ik je oneindige vreugde

en eeuwigdurende tevredenheid schenken.

Het is mijn speciale eigenschap dat ik jou zal bevrijden

als jij je volledig aan mij overgeeft,

mij trouw vereert,

mij steeds in gedachten houdt

en voortdurend op mij mediteert.

Hoe kan er dan nog plaats zijn voor wereldse zaken en gevoelens?

Ik zal je uit de kaken van de dood rukken.

Als je naar mijn verhalen luistert,

zullen al je ziekten verdwijnen.

Luister er dus met eerbied naar,

mediteer erop en maak ze je eigen,

dat is de weg naar geluk en tevredenheid.

Je trots en egoïsme zullen verdwijnen,

je gedachten zullen tot rust komen

en als je met heel je hart in mij gelooft

en op mij vertrouwt,

zul je één zijn met het allerhoogste bewustzijn.

Alleen al het in gedachten houden van mijn naam

als ‘Sai, Sai’

zal voldoende zijn om je dwalingen

van spreken en horen

teniet te doen.

uit:

Zeven dagen Shirdi Sai  

-verhalen over Shirdi Sai Baba-

Geplaatst in zegening | Getagged | Reacties uitgeschakeld voor Zegening van Shirdi Sai Baba-1

Zegening van Shirdi Sai Baba-2

Geplaatst op 16 februari 2012 door Satrughna

In jouw huis zal nooit een tekort zijn aan voedsel of kleding,

want als je mij met heel je hart vereert

en jouw gedachten altijd op mij gericht zijn,

waak ik voortdurend over je welzijn.

Krishna heeft hetzelfde gezegd in de Bhagavad Gita.

Richt je daarom niet al te veel op kleding en voedsel:

als je iets nodig hebt, vraag dan aan God zelf.

Word niet misleid door eer,

aanzien en status,

zeg de wereldse roem vaarwel

en probeer de genade en zegen van God te krijgen

opdat je geëerd zult worden aan Zijn hof.

De vorm van God die jij vereert

moet rotsvast in je denken geworteld zijn.

Laat dus al je zintuigen en gedachten

voortdurend gericht zijn op het dienen van God.

Denk altijd aan mij

zodat je niet afgeleid wordt door enig ander ding,

zoals je lichaam, bezit of huis.

Dan zul je altijd kalm, vredig en vrij van zorgen zijn,

dat is het kenmerk van de mens die goed is afgestemd

en in goed gezelschap verkeert.

Als je gedachten afdwalen

is je aandacht niet verzonken in het goddelijke.

uit:

Zeven dagen Shirdi Sai  

-verhalen over Shirdi Sai Baba-

Geplaatst in zegening | Getagged , | Reacties uitgeschakeld voor Zegening van Shirdi Sai Baba-2