Na lang hakken, schuren en polijsten is tenslotte het marmeren beeld van Shirdi Sai Baba klaar. Mocht je niet op de hoogte zijn hoe ik ertoe gekomen ben zo’n beeld te hakken, lees dan de toedracht hier (onder de kop ‘Eerste druk’).
Het beeld is 1 meter hoog en zal deze zomer door Swami Gopala Krishna ingewijd worden.
English: After a preparation of 17 years, translating the Sri Sai Satcharitra in Dutch and a lot of training in sculpting, the marble statue of Shri Shirdi Sai Baba I was asked to carve by Swami Gopala Krishna is finished.
The statue is 1 metre tall and will be inaugurated by Gopal Baba this summer.
Een pas geplant maar verdrogend appelboompje in mijn tuin deed me denken aan het volgende verhaal over Shirdi Sai Baba:
Verdroogde boompjes
Purandare hield van Baba als van zichzelf. Als Baba ergens onder leed, voelde hij de pijn in zijn eigen hart. Het deed hem verdriet dat Baba iedere dag in de brandende zon naar het Chávadigebouw of de Lendituin moest lopen. Met veel moeite haalde hij een paar jonge boompjes uit Mumbai, die hij langs het pad wilde planten zodat Baba in de schaduw kon lopen. Baba verbood hem echter ze te planten en binnen drie dagen hingen de boompjes slap. Purandare was erg verdrietig toen hij ze in die toestand zag. Baba die dat natuurlijk wist, riep Purandare liefdevol bij zich en vroeg of hij ze alsnog wilde planten, maar die gaf als antwoord dat de boompjes inmiddels helemaal verdroogd waren. ‘Dat geeft niet’ zei Baba, ‘maak je geen zorgen. Plant ze maar, ook al zijn ze verdroogd. Ik zal ze leven geven.’ Purandare plantte ze met toewijding. Ze werden gezegend met de regen van Baba’s genade en begonnen te groeien. ‘Baba is almachtig,’ dacht Purandare. Ook vandaag nog kun je deze bomen in Shirdi zien.
Ik dacht vroeger dat dit een van Baba’s vele wonderen was, totdat ik het verhaal van een revolutionaire Oostenrijkse boer las, Sepp Holzer. In zijn boek ‘Holzer’s Permacultuur’vertelt hij hoe hij als kind ontdekte dat verdroogde boompjes zonder blad opnieuw beginnen te wortelen. Hij legt uit hoe zijn ‘schokmethode werkt:
Holzer’s schokmethode
‘… Later heb ik op grond van deze ervaring mijn ‘schokmethode’ ontwikkeld. Het gaat om een noodmaatregel om bomen met een slecht ontwikkeld wortelstelsel zonder kluit toch te verplanten, ook wanneer ze al vol in het blad staan, bloeien of vrucht dragen. Ik leg de bomen om te beginnen in de zon en laat de bladeren verdrogen. De wortels moeten natuurlijk worden afgedekt, want die verdragen geen zon. Daarvoor gebruik ik vochtige juten zakken. Om de bladeren snel te laten verdrogen, moeten de bomen geen water krijgen. De juten zakken zorgen ervoor dat de wortels niet uitdrogen, maar geven niet voldoende water voor de bladeren.
Na een dag of twee zijn de bladeren verdroogd en kunnen de bomen op hun nieuwe plek worden aangeplant. Daarbij geef ik ze opnieuw geen water. De enige bescherming die ze krijgen is een mulchlaag, om de bodem vochtig te houden. Op de Krameterhof kan ik ook niet alle bomen water geven; daar is geen beginnen aan.
Bomen die volgens deze methode zijn aangeplant ontwikkelen snel nieuwe, vezelige wortels, waarmee ze weer water en voedingsstoffen kunnen opnemen. Ze kunnen de eerdere, schrale periode doorstaan omdat ze geen bladeren en vruchten meer hebben die ze moeten voorzien. Als ik echter een boom mét blad en vruchten zou planten en geen water zou geven, dan zou die al zijn energie gebruiken om zijn blad te behouden. De wortels zouden tekort komen en de boom zou daardoor slecht gaan groeien – als die dat überhaupt al zou doen. Zo’n boom is te vergelijken met een snijbloem: die krijgt ruim voldoende water, maar kan zichzelf nauwelijks redden. De bomen die volgens mijn ‘schokmethode’ zijn behandeld, concentreren zich echter op de ontwikkeling van hun wortelstelsel en lopen pas weer uit wanneer ze daar de energie voor hebben. Zulke bomen worden dus opgevoed om een zelfstandig leven te kunnen leiden.
Volgens deze methode heb ik in de loop der jaren duizenden bomen geplant. Van kwekerijen kocht ik bijvoorbeeld heel goedkoop restanten op, die anders domweg versnipperd of verbrand zouden worden, en plantte die vervolgens volgens deze ‘schokmethode’ bij mij uit. In mijn ervaring is de beste plek daarvoor de ruimte tussen de verhoogde bedden. Daar verzamelt zich het meeste vocht waardoor de bomen snel op krachten komen.
Twee of drie jaar later hebben de bomen zich zo goed ontwikkeld dat ik ze met een kluit kan uitsteken en uitplanten of verkopen. Zo heeft een ervaring uit mijn kindertijd voor goede zaken gezorgd.’
Op mijn eigen appelboompjes heb ik dit toegepast door alle verdrogende blaadjes te verwijderen, daar water geven al niet meer zou helpen. En inderdaad, zonder extra water begonnen de boompjes nieuw blad te zetten en zijn dubbel sterk terug gekomen. Ik wist dat bomen na 24 juni sintjansloten kunnen aanmaken, maar niet dat dit zo werkt bij het aanplanten van verdrogende boompjes.
Dit hele verhaal deed me beseffen dat we maar al te gauw een wonder verwachten, maar waar het eigenlijk vooral om gaat is het doorbreken van de onwetendheid. Alleen al met zijn diepere inzicht en grotere kennis kon Shirdi Sai Baba dit feit teweegbrengen. En is dit misschien niet met alle wonderen het geval? Zou het niet in al dat soort gevallen gaan om een overstijgend inzicht, waarmee Shirdi Babade ziekte wegnam, de toegewijde beschermde of zijn zegen deed neerdalen?
De Indiase wijsheid, en Shirdi Sai Baba onderwees zijn toegewijden niets anders, leert ons keer op keer dat we ons menselijk bewustzijn toestaan te verblijven op het niveau van de illusie van Maya, terwijl we in wezen Goddelijk Bewustzijn zijn:we zijn het Atma.
Als ons eigen beperkte besef zijn greep op de beperkte toestand loslaat en toestaat dat het gaat meevibreren op onze eigenlijke, werkelijke Bewustzijnstoestand, dan zullen waarschijnlijk al die zaken die we nu nog als wonderen betitelen, ons overkomen als natuurlijke uitingen van ons Goddelijk Zelf.
Op maandag 22 juli 2013 is het Gurupurnima: de dag waarop de Guru geëerd wordt. In Shirdi was het Shirdi Sai Baba zelf die de aanzet gaf tot het vieren van dit feest:
De eerste viering van Gurpurnima in Shirdi
Baba riep Dada Kelkar en zei tegen hem: ‘Vandaag is Gurupurnima. Houd de gurupuja.’ Niemand van de aanwezigen kende dit ritueel om de guru te vereren. Kelkar vroeg Baba wat de gurupuja betekende en als antwoord vroeg Baba hem: ‘Wie denk jij dat een guru is? Het zijn niet de oversten van kloosters die guru’s zijn, ook monniken zijn geen guru’s, alleen God is de guru.
Hij is de allerhoogste gelukzaligheid, de schenker van goddelijk geluk, de belichaming van de hoogste kennis van eenheid, degene die alle dualiteiten overstijgt. Hij is de allerhoogste goddelijke leermeester. De guru is Brahma, hij is Vishnu, hij is Maheshwara en het allerhoogste absolute. Betoon deze goddelijke leermeester de hoogste eer. De ware guru is iemand die de drie vormen van de drie-eenheid in zich draagt, de drie goddelijke aspecten van schepping, instandhouding en ontbinding. Vandaar dat alleen God de ware guru is.’
Toen Kelkar dit hoorde, vroeg hij: ‘Zou ik dan Brahma, Vishnu of Shiva moeten vereren?’ Meteen zei Baba op gemaakt boze toon: ‘Hé shaitan! Hier ben ik! Vereer mij!’ Hiermee liet hij weten dat hij Brahma, Vishnu en Shiva was. Later zei hij: ‘Vereer de schepping als mij en mij alleen.’ Omdat al het geschapene uit God voortgekomen is, is het gemaakt uit en doordrongen van goddelijke energie en bewustzijn. Sai Baba droeg hiermee zijn toegewijden op de hele schepping als goddelijk bewustzijn te ervaren door Heer Sai in alles te zien. Iedere aanwezige begreep dat Baba een incarnatie van God zelf was. Zo liet Baba Dada Kelkar een begin maken met de verering van de guru in Shirdi.
Shirdi Sai Baba over zijn eigen guru
Voor Shirdi Sai Baba is er geen verschil tussen de Guru en God. De Guru is God-met-vorm, zo simpel is het. Af en toe vertelde hij over zijn eigen relatie tot zijn Guru, die hij zijn murshad noemde:
‘Ik had een guru, hij was een groot heilige, vol mededogen. Twaalf jaar lang diende ik hem, maar nooit wilde hij mij een mantra influisteren. Ik had een diep verlangen om altijd bij hem te zijn en hem te dienen; mijn hartenwens was dat ik op zijn minst één inwijding van hem zou krijgen. Maar hij deed dit niet. Hij liet mijn hoofd kaalscheren en vroeg om twee anna als geschenk. Je zou je kunnen afvragen: als mijn guru volmaakt was, waarom zou hij dan om geld vragen en hoe zou je hem dan zonder verlangens kunnen noemen? Mijn antwoord is dat hij nooit om geld gegeven heeft. Wat moest hij daarmee? Die twee centen hadden een diepere betekenis. De eerste cent stond voor een rotsvast geloof en de tweede voor geduld en volharding. Onmiddellijk offerde ik deze twee aan hem.
Gedurende twaalf jaar gaf ik mij over aan mijn guru. Hij voedde mij op en er was geen gebrek aan voedsel en kleding. Hij was vol liefde, nee hij was de Liefde zelf. Hoe kan ik het beschrijven? Hij hield het meest van mij. Een guru als hij is zeldzaam. Als ik naar hem keek, leek hij verzonken in meditatie en dan waren we beiden ondergedompeld in geluk. Dag en nacht staarde ik naar hem, zonder één enkele gedachte aan honger en dorst. Als hij er niet was, voelde ik me rusteloos. Buiten hem was er niets waarop ik mediteerde en er was niets anders dat mijn aandacht vroeg, alleen mijn guru. Hij was mijn enige toeverlaat, mijn denken was altijd op hem gericht. Zonder ook maar door iets geraakt te worden, diende ik mijn guru te allen tijde met moed en volharding en dat was alles wat hij van mij verwachtte. Hij verwaarloosde mij nooit, maar beschermde me ieder moment. Ik woonde bij hem en hoewel ik soms ergens anders verbleef, voelde ik nooit gebrek aan zijn liefde. Mijn guru gunde mij zijn blik vol genade en zorgde voor me, precies zoals de waterschildpad haar jongen op de andere oever voedt met haar blik. Door zijn genade ben ik geworden tot wat ik vandaag ben. Verder heeft hij me nooit een inwijding gegeven. Hoe kan ik jou er dan een geven? Verlang geen inwijding, van niemand. Als jij zo fortuinlijk bent, zal het je zeker gegeven worden.’
Mediteer op de vorm van de guru
‘Concentreer en mediteer in je geest op de vorm van de door jou gekozen godheid of op de vorm die je nu voor je ziet. Als je dat doet, zal ik mijn blik op jou gericht houden en je beschermen, waar je ook mag zijn. In deze moskee spreek ik nooit onwaarheid.
Er is geen enkele spirituele oefening of vaardigheid nodig; naast geloof moet je volharding en toegewijde ijver hebben. Dan zul je zeker het Paramatma bereiken, het spirituele doel van het leven. Wees ervan overtuigd dat je guru alles voor je is. Waarom zou je zíjn naam niet herhalen, waarom zou je om een andere naam van God vragen? Als de guru God is, als je zijn opdrachten uitvoert en het pad bewandelt dat hij je getoond heeft, is dat even effectief als het herhalen van de naam van God. Dan zul je alles kunnen bereiken.’
De zorg van de guru
Een andere keer vertelde hij:
‘Mijn guru bracht mij naar een bron en hing me daar ondersteboven aan de tak van een banyanboom, drie voet boven het water, waarna hij vertrok en pas uren later terugkwam. Toen haalde hij mij uit de boom en vroeg hoe het met me ging. Ik antwoordde: ‘Ik was in een onuitsprekelijke, opperste staat van geluk. Hoe kunnen woorden die ervaring van gelukzaligheid beschrijven?’ Toen hij mijn antwoord hoorde, was mijn guru zeer verheugd, hij trok mij dicht tegen zich aan en hield mij bij zich.
Mijn guru zorgde met zoveel liefde voor me, ik kan het niet beschrijven. Ondergedompeld in die nectar vergat ik zelfs mijn ouders. Ik kon geen seconde buiten hem. Ik was verrukt als ik naar hem keek en het speet me altijd als ik mijn ogen moest sluiten. Ik kon in deze wereld niets vinden dat groter was dan mijn guru, hij leek alles voor me. Hoe fortuinlijk was ik dat ik zo’n guru had gevonden! ‘
‘Iedereen kan een volgeling zijn, maar dat is niet het geval met een leerling. Een leerling is iemand die de bevelen van de guru onvoorwaardelijk uitvoert. Het kenmerk van de leerling is totale toewijding aan de leraar. Alleen degene die zegt ‘ik heb niemand in de wereld behalve de guru’ is een leerling. In hoeverre hebben jullie mijn bevelen gerespecteerd? Waarmee heb je verdiend dat je jezelf mijn leerling kunt noemen? Alleen degene die mij als een schaduw volgt, kan zeggen dat hij mijn leerling is. De volgeling is iemand die tot de Heer bidt, waar hij zich ook bevindt. Dat is het grote verschil tussen een leerling en een volgeling. De leerling en de guru zijn als twee lichamen met één geest. De leerling zou geen enkel gevoel van afgescheidenheid van de guru moeten hebben. Hij zou moeten voelen ‘u en ik zijn één.’ Zulke leerlingen bestaan niet in deze wereld. Er zijn miljoenen volgelingen, maar geen leerlingen.’
Seva als weg tot verlichting
Shirdi Sai Baba laat hier duidelijk zien dat de Guru in alles voor de leerling zorgt, als een moeder. Maar de relatie is zeker niet eenzijdig: hij benadrukt keer op keer dat de leerling de leraar dient. De Guru verblijft op zo’n bewustzijnsniveau dat hij zich geen seconde bekommert om het welzijn van zijn lichaam, om eten, bezit of comfort. Het is de taak van de leerling om deze tempel van wijsheid te onderhouden, net zoals een toegewijde de tempel schoon houdt waar hij zijn devotionele taken verricht. Het is deze Seva die voor de leerling de snelweg tot verlichting wordt.
Toen hij aan Nana Chandorkar eens uitleg gaf bij een gedeelte van de Bhagavad Gita (hoofdstuk IV, vers 34), zei Baba:
‘Pariprashna betekent niet de juiste vragen stellen. Het gaat hierbij om veel meer aspecten, zoals je intentie en het doel van je vraag. Je moet de guru niet in de val willen lokken, proberen te betrappen op fouten in het antwoord of benaderen uit nutteloze nieuwsgierigheid. Vraag de guru, de belichaming van wijsheid, met echte honger naar weten om de twijfel die in je diepste binnenste zit te vernietigen, met als doel bevrijding of spirituele vooruitgang te verkrijgen. Vraag met interesse, toewijding, nederigheid en leergierigheid. Dát is waarom de wijze Vyasa pari als voorzetsel gebruikte bij prashna.
Baba: ‘En seva, wat voor soort seva (dienstbaarheid) wordt hier bedoeld?’
Nana: ‘Gewoon, dienstbaarheid, wat we altijd voor u doen.’
Baba: ‘Is het genoeg om alleen dat soort diensten te verlenen?’
Nana: ‘Ik weet niet wat er nog meer bedoeld wordt met het woord ‘seva’.’
Baba: ‘Nana, dat is geen dienstbaarheid! Iets doen als je het wilt en het laten als je het niet wilt is egoïstisch. Ware seva doe je niet met het gevoel dat je vrij bent om de dienst aan te bieden of te weigeren. Je zou moeten voelen dat je niet de meester van je lichaam bent, maar dat het alleen bestaat omwille van de guru, om hem zonder ook maar een spoor van zelfzucht te dienen. Je zou jezelf volledig en op ieder moment moeten overgeven aan de guru, met het gevoel dat dit lichaam niet van jou is. Ware dienstbaarheid is dat je geen individueel bestaan hebt, dat is de beste soort dienstbaarheid. In plaats van eenvoudige dienaren zouden jullie de beste dienaren moeten zijn. Begrijp je dat?’
Nana bleef stil en knikte.
Swami Gopala Krishna
Mijn eigen guru, Swami Gopala Krishna Baba, verblijft in Bangalore, in India. Het heeft veel te lang geduurd voor ik besefte dat de innerlijke band die ik zo vaak duidelijk waarneem, zich niet beperkt tot zijn aandacht, zorg en liefde voor mij. Het is ook mijn taak om mijn seva voor Swami te verrichten. Ook al is er een grote fysieke afstand, ik kan mij toch richten op zijn welzijn en welvaren. Door deze seva wordt de onderlinge band versterkt, en stem ik mij beter op hem af.
‘Bliss is my food’
‘Bliss is my food’: Sathya Sai Baba zong het altijd, en ik begreep het nooit zo goed. Misschien nog steeds wel niet. Maar in 2004 kwam Swami Gopala Krishna naar Nederland. Op een gegeven moment trof ik hem even alleen en zei tegen hem: ‘Swami, we zijn allemaal zo blij dat u er bent.’ Hij keek me aan en zei ‘Your Bliss is my food’ (Jullie gevoel van allerhoogst geluk is mijn voedsel). Kennelijk gebeurt er iets heel belangrijks in de energie-uitwisseling tussen leerling en guru als beiden volledig op elkaar afgestemd zijn. De energie is geen eenrichtingsverkeer, maar een rondgaande beweging die beiden stimuleert. Van Ramakrishna Paramahamsa heb ik begrepen dat de Meester ook de leerlingen nodig heeft. Net zoals duidelijk is dat de leerling de Meester nodig heeft.
Misschien zijn er mensen die dit niet kunnen begrijpen en dit als ziekelijke afhankelijkheid bestempelen. Dat snap ik natuurlijk. Het is hierin belangrijk te beseffen dat een ware verlichte meester het ego allang overstegen is. Ook al doet hij zich af en toe menselijk voor, met alle onhebbelijkheden, kwaaltjes en gedrag bijna als een normaal mens, zo af ten toe laat hij voor de oplettende toeschouwer merken dat dit absoluut niet het geval is. Een zelfgerealiseerde meester is Eén met het Goddelijk Bewustzijn. Er is geen verschil meer tussen de druppel en de oceaan waaruit hij is voortgekomen, geen verschil tussen individueel bewustzijn en Alomvattend Kosmisch Bewustzijn.
Het begin van dit gezamenlijke verhaal wordt gevormd door een periode van intensief testen van de leerling door de Guru, en de Guru door de leerling. Als je daarover meer wilt lezen, is er een heel hoofdstuk aan gewijd in het boek ‘Zeven dagen Shirdi Sai‘.
De guru van Shirdi Sai Baba heette Venkusa. Als je meer over hem wilt lezen,download dan hierhet boek ‘Sri Sai Gurucharitra‘ in pdf of epub (Engelstalig). In het boek‘Zeven dagen Shirdi Sai‘ staat ook het verhaal van Shirdi Sai Baba’s geboorte, jeugd en tijd bij zijn Guru.
Een zuiver menselijk energieveld stroomt ongehinderd. Vritti’s zijn wervelingen, verstoringen in dit energieveld. Deze leiden tot vasana’s: ongewenste gedragspatronen, stoorzenders.
“Your task is not to seek for love, but merely to seek and find all the barriers within yourself that you have built against it.” -Jalal ad-Din Rumi-
Langzamerhand begin ik te begrijpen hoe kleine en grote trauma’s uit eerder in dit leven en uit vorige levens (vasana’s) blijven doorwerken als stoorzenders in je huidige leven, omdat je de wervelende effecten ervan (vritti’s) meedraagt in het fysiek-energetisch complex dat je lichamen samen zijn. Op de gekste momenten, meestal als je er niet op bedacht bent, steekt een van die oude boodschappen zijn kop op en zorgt dat je heel raar op een situatie reageert: met angst, boosheid, verdriet, aandachttrekkerij, de baas willen spelen, hoofdpijn, buikpijn, ziekte en ga zo maar door. Op het moment dat je jezelf begint af te vragen waarom je nou steeds zo op een situatie reageert (reageren is hier het kernwoord) kun je er zeker van zijn dat het weer een van die oude stukken oftewel vasana’s is.
De afgelopen jaren heb ik van een bevriende trainer mogen leren hoe het opruimen van deze persoonlijke stoorzenders werkt. In het kort komt het erop neer dat je niet hoeft te weten wat er allemaal precies aan de hand is. Het feit alleen dat je beseft dat er iets opgeruimd moet worden en dat je hierop concentreert is eigenlijk al genoeg. Wel helpt het vaak enorm als je de werveling, de emotionele of fysieke pijn of innerlijke verkramping kunt vóelen, want die helpt je om je te blijven concentreren zolang je het nog voelt. Zonder dat bijpassende gevoel dwalen je gedachten heel gauw af. Ik weet niet hoe het werkt, maar op de een of andere manier wordt het probleem voor mij opgelost als ik er zelf maar geduldig voor ga zitten. Het is niet iets dat ik zelf doe in ieder geval.
Dit werk is de laatste jaren een van mijn belangrijkste projecten. Het kost soms lang om erachter te komen dat het weer tijd is om rotzooi op te ruimen! Een van mijn andere projecten is het boek over Shirdi Sai Baba. Nu las ik daar laatst weer in en trof tot mijn grote verrassing een stuk dat precies verklaart hoe dit proces van opruimen gaat. Baba legt uit dat het aanbieden van al je negatieve tendensen, je oude stoorzenders en onrust aan Hem je langzamerhand zal zuiveren. Voor de geïnteresseerde lezer heb ik het desbetreffende stuk hieronder weergegeven.
In hoofdstuk 24 van de Sri Sai Satcharita vertelt de schrijver, Hemadpant, hoe Baba hem door middel van een grap een onuitwisbare les bijbracht. Baba liet een groot aantal geroosterde kikkererwten in de plooien van Hemadpants mouw verschijnen, en zei tegen iedereen dat dat kwam omdat Hemapant naar de markt was geweest. ‘Ik weet wel hoe dat gaat, je koopt erwten en je hebt de slechte gewoonte in je eentje te eten.’ Hemadpant protesteerde dat hij die dag helemaal niet naar de markt was geweest en dat hij de goede gewoonte had om zijn voedsel altijd met anderen te delen. Maar Baba was het daar niet mee eens!
“Je deelt het voedsel met ieder die in je buurt is. Maar wat doe je als je alleen bent? Wat kan ik dan nog doen? Denk jij dan nog aan mij? Ben ik niet naast je? Bied jij mij er iets van aan? Zo maakte hij gebruik van het voorwendsel van de erwten en liet hij op Hemadpant een diepe indruk na van dit principe.
Baba zei: “Voordat je denken, je verstand en je andere zintuigen van hun objecten genieten, denk dan eerst aan mij, zodat ze langzamerhand een offer aan mij worden. De zintuigen kunnen nooit zonder hun objecten blijven, maar als je deze objecten eerst aanbiedt aan de Guru, zal je gehechtheid eraan vanzelf verdwijnen. Als je iets verlangt, verlang dan alleen naar mij. Als je boos bent, ventileer je woede dan alleen op mij. Offer mij je trots en koppigheid. Wees alleen aan mij toegewijd. Telkens als begeerte, woede en trots sterk in je opkomen, maak mij dan het doel waarop je ze richt. Op die manier zal de Heer je helpen bij het uitroeien van alle wervelingen (vritti’s), een voor een. De Heer (Govinda) zal zeker de sterke golven van deze drie giftige kwaliteiten kalmeren. In feite zal deze verstoorde mentale toestand worden geabsorbeerd in mijn vorm of zal een met mij worden. Een staat van vrede zal de jouwe zijn, aan mijn voeten.
Als je dit oefent, zullen verlangens zwak worden, als zij op zichzelf staan, en met het verstrijken van de tijd zullen ze met wortel en tak uitgeroeid worden. Je denken zal vrij van al dit soort tendensen zijn. Omdat je weet en gelooft dat de Guru dichtbij is, zul je dan nooit gestoord worden door dergelijke tendensen. Zodra zo’n goede gewoonte stevig in je begint te wortelen, zal de slavernij van de wereld los gaan raken. De vorm van de Guru zul je in elk gewenst object gaan gezien. Zo wordt verlangen zelf de vorm van de Guru. Als er maar de minste verlangen naar het genot van de objecten is, en je beseft dat Baba dichtbij is, dan zal de vraag meteen in je opkomen of het juist is om van het object te genieten, of niet. Het object dat onjuist is om van te genieten zul je gemakkelijk gaan vermijden. Op deze manier zullen je vicieuze verslavingen verdwijnen en je zult een aversie tegen het ongewenste gaan krijgen. Je zult klaar zijn om de regels voor controle van de zintuigen te gehoorzamen, zoals voornamelijk in de Veda’s besproken wordt. Dan zal je genot van objecten volgens de regels zijn en er je zult geen ongenuanceerde buitensporigheid hebben. Wanneer je zo’n gewoonte ontwikkelt, worden je gedachten over het genot van de zinsobjecten zwakker. Je verlangen naar de aanbidding van de Guru groeit en zuivere kennis zal ontkiemen.
Als zuivere kennis groeit, dan zal je gebondenheid aan lichaamsbewustzijn breken en je intellect zal opgaan in zuiver bewustzijn, wat leidt tot oneindige gelukzaligheid. Ook al is je lichaam vergankelijk, het is een middel om verlichting te verkrijgen, wat echt meer gewenst is dan bevrijding, want hierdoor kunnen we bhakti ervaren. Deze vijfde trede van het verkrijgen van verlichting is superieur aan de andere vier: kama, artha, dharma en moksha. Ze kunnen niet worden vergeleken met bhakti. De meerwaarden van bhakti zijn van onschatbare betekenis.
Iemand die vervulling bereikt door de Guru te dienen, kan de implicatie van deze verklaring volledig begrijpen. Alleen iemand die de inherente betekenis begrijpt van bhakti, kennis en onthechting zal verlichting bereiken. Wie denkt dat de Guru verschillend is van God, is als een man die de hele Bhagavata leest zonder te beseffen wie God is. Hoewel zo iemand de hele Ramayana heeft gelezen, was hij niet in staat om te begrijpen wie Sita was voor Rama.
Laat de visie van dualiteit nu los en besef tot in je kern dat Guru en God één zijn. Het verlangen naar de objecten van de zintuigen zal van de wortel af worden vernietigd wanneer je de Guru dient met een zuiver hart. De geest zal zuiver en zondeloos worden en je Zelf zal zich stralend manifesteren. Het zij zo.”
Dus het aanbieden van mijn onrust, trauma’s, slecht karma, angsten en wat dan ook aan Baba zorgt ervoor dat Baba ze allemaal wegneemt. Het is alsof je het probleem of de pijn in kwestie op een grote zilveren schaal legt en die omhoogtilt als een offerande aan God. Als je voelt dat het gewicht ervan is verdwenen, laat je de schaal zakken en ontdek je dat je offer verdwenen is.
Ik zou Hem liever prachtige bloemen en de mooiste vruchten geven. Maar de hele schepping is al van Hem. Er is geen vrucht of bloem die niet door Hem is gemaakt. Als ik alles loslaat wat me verhindert mijn stralende Zelf te zijn, dan zal de bloem van liefde en de vruchten van dienstbaarheid aan God in de vorm van anderen vanzelf tevoorschijn komen.
Het lijkt verkeerd om God, die onze Vader en Moeder is, al mijn rotzooi, ellende en problemen te geven. Maar het zijn die dingen die in feite de enige dingen zijn die mij en God apart houden. Ik bedenk me net: als ik in Gods plaats was, zou ik dan niet hetzelfde willen voor mijn geliefde kind? Ik zou willen dat het zijn volledige potentieel leeft, en al die dingen loslaat die ons ‘gescheiden houden’. In werkelijkheid kan er natuurlijk nooit een scheiding zijn. Dit beseffend ben ik blij om al mijn trauma’s en negatieve eigenschappen te laten gaan, zonder te weten waar ze vandaan kwamen of waar ze naartoe gaan.
Op zoek naar verhalen over Shirdi Sai Baba voor in het boek ‘Zeven dagen Shirdi Sai’, vond ik op internet het verhaal hieronder.
Het vertelt hoe meer dan 30 jaar nadat Shirdi Sai Baba heenging uit deze wereld, Hij nog steeds gezien kan worden door zijn toegewijden, als hun liefde, toewijding en geloof sterk genoeg is. Een van de redenen waarom het mij speciaal aansprak is omdat ik er zoveel van herken. Het is het verhaal van een beeldhouwer, en daar ik zelf een beeldhouwer ben, zijn veel aspecten van dit verhaal en het werk me vertrouwd. Zelfs het onderwerp van het beeld. Zoals sommige lezers wel weten, verzamel ik deze verhalen over Shirdi Sai Baba als onderdeel van mijn spirituele oefening. Ik wil Hem graag beter leren kennen, zodat mijn toewijding aan Hem kan groeien. Want in 1997, al lang geleden inmiddels, vroeg Swami Gopala Krishna mij om ook een beeld van Shirdi Sai Baba te maken. Daarom geven de gebeurtenissen in dit verhaal mij veel steun. Het geloof en de overgave van Talim zijn een inspiratie voor me. Als we in wanhoop uitroepen ‘Baba!’, dan antwoordt Hij: ‘Ja!’ Baba’s hulp en leiding is er altijd, en als ons geloof sterk is, dan beantwoordt Hij dat, en blaast zo de vonk aan tot een laaiend vuur.
Tot slot kunnen we in dit verhaal nog Baba’s spel aan het werk zien, als Hij zelf voor een prachtig blok marmer zorgt!
Iets over het ontstaansproces
Gipsmodel van het Shirdibeeld
Zoals we in de afbeeldingen kunnen zien, begint de beeldhouwer met het maken van een kleimodel dat hij vervolgens in gips afgiet. Dit gipsafgietsel dient vervolgens als basis voor metingen, die een voor een worden overgezet. Voor ieder punt dat hij meet, zet de beeldhouwer een stip op het gips. Vandaar dat die gipsmodellen er altijd zo gestippeld en sproetig uitzien. Voor kwetsbare delen laat de beeldhouwer altijd een steun zitten, zodat het niet kan afbreken door trillingen bij het hakken en polijsten. Die steun haalt hij pas op het allerlaatst weg. Dit was nu juist een probleem bij het beeld van Shirdi Sai Baba, zoals we hieronder kunnen lezen.
Het houwen van het Shirdibeeld
De stippen van het kopieerproces op het gipsmodel van het beeld
Het beeld van Sai Baba in Shirdi, dat zovelen al diep geraakt heeft, werd onthuld op 7 oktober 1954, Vijayadashamidag, 36 jaar na het heengaan van Shirdi Sai Baba.
In 1952 werd een blok wit Italiaans marmer afgeleverd in de haven van Bombay, maar voor wie het bestemd was of waarom, was iedereen een raadsel. Omdat niemand het opeiste, werd het door de havenautoriteiten geveild en de koper gaf het vervolgens ten geschenke aan de Shirdi Sai Stichting in Shirdi.
De Stichting was onder de indruk van de kwaliteit van het Italiaanse marmer en besloot het te gebruiken voor een beeld van Sai Baba. Daarom gaven zij de beeldhouwer Balaji Vasantrao Talim uit Bombay de geduchte opdracht om het beeld te vervaardigen.
Talim bestelde gereedschap op maat bij smeden en timmerlieden en begon met het maken van een kleimodel. Maar het viel Balaji moeilijk om een goed gelijkend beeld te maken zonder de precieze details te weten van het gezicht van Baba, omdat hij alleen een zwart-witfoto van Baba had waar hij vanuit kon gaan.
Daarom begon hij te bidden en zei: ‘Als Sri Sai Baba aan me verschijnt terwijl ik dit beeld maak, dan zal dit standbeeld waardig zijn en zullen de toegewijden ook gevoelens van devotie voelen.’
En zo gebeurde het ook dat op een ochtend, toen Balaji om zeven uur zijn atelier binnenkwam, nog voordat hij de lichtschakelaar had omgezet, er een helder wit licht in het atelier te zien was. Baba was in het licht verschenen en gaf hem ter plekke darshan[1] in het atelier. Baba vertelde dat hij wist van Talims problemen en liet hem vanuit verschillende hoeken zijn gezicht zien, en moedigde Talim aan om hem grondig te bestuderen en het goed te herinneren. Dat was de aanmoediging die Talim nodig had en daarna verliep het werk soepel en gemakkelijk en het resultaat overtrof alle verwachtingen.
Balaji Talim vertelde hierover later tegen de heilige Sai Narayan Baba hoe Baba zelf hem geleid had bij het houwen van het beeld en hoe hij bij elke fase duidelijk de goddelijke stem van Baba kon horen die hem leidde.
De Shirdi Sai Stichting keurde het kleimodel van Baba onmiddellijk goed, en dit werd dan ook de basis van waaruit het marmeren beeld van Sai Baba gehouwen zou gaan worden.
Een wonder
Het probleemgebied bij de voet
In 1954 was het marmeren beeld van Sai Baba bijna klaar. Balaji Talim was met zijn medewerkers het beeld aan het afwerken en polijsten. Hij stond op het punt om de steun tussen de linkerknie en de rechtervoet te verwijderen, toen hij daar een luchtbel in het marmer vond. Het zag er gevaarlijk uit, want er was kans dat het hele stuk met de voet naar beneden zou komen, waardoor het hele beeld beschadigd zou worden, en een beschadigd beeld mocht niet gebruikt worden voor de verering. Daarom stopte het werk, want Balaji Talim aarzelde om de hamer en beitel op te nemen. Hij was bang dat het hele beeld vernield zou worden en al zijn werk en tijd voor niets was. Hij werd nerveus en bad tot Baba: ‘Baba, heb genade met mij. Uw beeld is klaar. Alstublieft Baba, heb mededogen met mij.’
Op dat moment hoorde hij een stem vanbinnen die antwoordde: ‘Balaji, ga verder.’ Daarom gaf Balaji zijn medewerkers opdracht om door te gaan en de verbinding weg te beitelen, maar zij weigerden, omdat ze bang waren dat de hele voet zou vallen. Uiteindelijk pakte Balaji heel nerveus zelf de beitel en hamer op, en terwijl hij bad ‘Baba, help me’, gaf hij een kleine tik. Tot zijn grote verrassing kwam alleen het verbindingsstuk los, en bleef de rest van Baba’s beeld intact. Toen hij dat zag, rolden de tranen over zijn wangen en hij boog voor Baba, begon te dansen en deelde snoep uit aan iedereen, omdat hij zo’n schitterend wonder van Baba had ervaren.
Het 1m65 hoge voltooide beeld van Sai Baba werd met veel ceremonieel door het dorp gedragen. Het was zo levensecht dat toegewijden als Swami Sai Sharanananda en Lakshmibai, die Baba nog persoonlijk hadden gekend, het gevoel hadden dat Baba levend was teruggekomen in de gedaante van het beeld. Op Vijayadashamidag 7 oktober 1954 werd dit levensechte marmeren beeld van Sai Baba door Swami Sai Sharanananda met alle rituelen onthuld, op het podium achter het graf van Shirdi Sai Baba, in de Samadhi Mandir in Shirdi.
Tijdens het werk aan het beeld van Sai Baba verscheen Baba op een dag aan Balaji Talim en zei: ‘Voltooi dit werk en je zult in de toekomst nooit meer een beeld hoeven maken.’ Zodoende heeft Talim sindsdien nooit meer een beeld gemaakt, en blies uiteindelijk op 25 december 1970 zijn laatste adem uit, 82 jaar oud.
[1] darshan: de zegening die uitgaat van het ervaren van de aanwezigheid van een heilige
Deze website is nu uitgebreid met een aantal e-boeken in epub-formaat.
Het betreft de volgende titels:
________
*Sri Sai Satcharitra.epub. De beroemde biografie van Shirdi Sai Baba door Hemadpant, in het Engels
*Sri Sai Gurucharitra.epub. Een korte biografie van Shirdi Sai Baba en zijn guru Venkusa, door Das Ganu Maharaj, in het Engels
*Sri Gurucharitra.epub. De biografie van de incarnaties van Dattatreya: Sripad Srivallabh en Sri Narasimha Saraswati, in het Engels
*Shirdi Sai Baba over karma.epub. Een diepzinninge verhandeling van Shirdi Sai Baba tot zijn leerling Nanasaheb Chandorkar, over karma en hoe hieraan te ontsnappen. Nederlandstalig: download direct oflees het online op deze website
*The Shirdi Diary by G.S. Khaparde.epub Dadasaheb Khaparde’s ontroerende Shirdi-dagboek, in het Engels: -naar downloadpagina-
*The Diary of Kakasaheb Dixit.epub. Het (korte) Shirdi-dagboek van Kakasaheb Dixit, in het Engels: -naar downloadpagina-
Deze pagina bevat alle mij bekende originele foto’s van Shirdi Sai Baba, en een aantal reproducties van schilderijen. De foto’s zijn te bekijken in een diashow en, voor de liefhebbers, ook te downloaden (als je naar beneden scrollt).
Mocht je een van deze foto’s in een hogere kwaliteit hebben, of een foto die ik nog niet heb, stuur mij die dan alsjeblieft!
This page contains all of the original photos of Shirdi Sai Baba known to me, and some reproductions of paintings. The photos can be viewed in a slideshow, and, for devotees, downloaded as well (after scrolling down).
Should you happen to have one of these in a higher quality or one that I didn’t publish here, please send it to me!
‘… Later heb ik op grond van deze ervaring mijn ‘schokmethode’ ontwikkeld. Het gaat om een noodmaatregel om bomen met een slecht ontwikkeld wortelstelsel zonder kluit toch te verplanten, ook wanneer ze al vol in het blad staan, bloeien of vrucht dragen. Ik leg de bomen om te beginnen in de zon en laat de bladeren verdrogen. De wortels moeten natuurlijk worden afgedekt, want die verdragen geen zon. Daarvoor gebruik ik vochtige juten zakken. Om de bladeren snel te laten verdrogen, moeten de bomen geen water krijgen. De juten zakken zorgen ervoor dat de wortels niet uitdrogen, maar geven niet voldoende water voor de bladeren. 
In hoofdstuk 24 van de Sri Sai Satcharita vertelt de schrijver, Hemadpant, hoe Baba hem door middel van een grap een onuitwisbare les bijbracht. Baba liet een groot aantal geroosterde kikkererwten in de plooien van Hemadpants mouw verschijnen, en zei tegen iedereen dat dat kwam omdat Hemapant naar de markt was geweest. ‘Ik weet wel hoe dat gaat, je koopt erwten en je hebt de slechte gewoonte in je eentje te eten.’ Hemadpant protesteerde dat hij die dag helemaal niet naar de markt was geweest en dat hij de goede gewoonte had om zijn voedsel altijd met anderen te delen. Maar Baba was het daar niet mee eens!
Baba zei: “Voordat je denken, je verstand en je andere zintuigen van hun objecten genieten, denk dan eerst aan mij, zodat ze langzamerhand een offer aan mij worden. De zintuigen kunnen nooit zonder hun objecten blijven, maar als je deze objecten eerst aanbiedt aan de Guru, zal je gehechtheid eraan vanzelf verdwijnen. Als je iets verlangt, verlang dan alleen naar mij. Als je boos bent, ventileer je woede dan alleen op mij. Offer mij je trots en koppigheid. Wees alleen aan mij toegewijd. Telkens als begeerte, woede en trots sterk in je opkomen, maak mij dan het doel waarop je ze richt. Op die manier zal de Heer je helpen bij het uitroeien van alle wervelingen (vritti’s), een voor een. De Heer (Govinda) zal zeker de sterke golven van deze drie giftige kwaliteiten kalmeren. In feite zal deze verstoorde mentale toestand worden geabsorbeerd in mijn vorm of zal een met mij worden. Een staat van vrede zal de jouwe zijn, aan mijn voeten.
Ik zou Hem liever prachtige bloemen en de mooiste vruchten geven. Maar de hele schepping is al van Hem. Er is geen vrucht of bloem die niet door Hem is gemaakt. Als ik alles loslaat wat me verhindert mijn stralende Zelf te zijn, dan zal de bloem van liefde en de vruchten van dienstbaarheid aan God in de vorm van anderen vanzelf tevoorschijn komen.
Ik heb een nieuwe pagina toegevoegd: 
