Mevrouw Tarkhad kon vooral ‘s nachts niet goed zien vanwege een oogkwaal. Eens kwam zij naar Dwarakamai, boog voor Baba en ging aan zijn voeten zitten. Terwijl zij zo bij Baba zat, begonnen de tranen uit haar ogen te lopen. Baba zag het en liet zijn genade op haar neerdalen. Meteen stopten bij mevrouw Tarkhad de tranen en begonnen in plaats daarvan uit Baba’s ogen te stromen. Baba onderging de kwaal een tijdje om haar te helpen, terwijl de toegewijden verwonderd toekeken. Vanaf die dag heeft zij geen oogproblemen meer gehad.
Wanneer de kwaal van onwetendheid iemand kwelt, komt het verdriet naar buiten in de vorm van tranen. Wanneer de toegewijde zich dan tot de Heer wendt, ontfermt deze zich over zijn geliefde. Hij vernietigt diens onwetendheid, richt zijn blik op wijsheid zodat hij alles helder en scherp ziet, en zegent hem met een visioen van God.
