Baba lijdt aan de builenpest
Mevrouw Khaparde kwam met haar zoontje Balwanth naar Shirdi, met de bedoeling er langere tijd te blijven. Met moeite had ze toestemming van haar man gekregen, omdat in die tijd de builenpest om zich heen greep in Shirdi. De tweede dag na hun aankomst kreeg het kind koorts en builen over zijn hele lichaam. De moeder betreurde het dat zij niet naar het advies van haar man had geluisterd en jammerde: ‘Wie zal mijn kind beschermen tegen deze ziekte?’ Meteen haastte zij zich naar de moskee, luid roepend: ‘Baba! Baba!’
Baba vroeg waarom ze gekomen was en zij vertelde met trillende stem dat haar dierbare zoontje geveld was door de builenpest. Baba antwoordde vriendelijk op zachte toon: ‘De lucht is soms vol wolken, maar zij zullen allemaal oplossen en voorbijdrijven en de hemel zal weer strak blauw en helder zijn. Heeft je kind koorts? Heeft hij gezwellen op zijn lichaam? Hij is niet de enige, ik heb zelf ook builen. Kijk maar.’ Hij lichtte zijn mantel op en toonde haar vier rijpe gezwellen, zo groot als eieren. ‘Kijk hoe ik lijd voor mijn toegewijden.’ Mahalsapati, die dichtbij stond, riep uit: ‘Baba! Wat zijn dat voor bulten?’ Hij raakte Baba’s lichaam aan en ontdekte dat hij hoge koorts had, misschien wel meer dan 40 graden. ‘O, Baba!’ riep de moeder. ‘Heeft de ziekte niet alleen mijn zoon te pakken, maar ook u? Wie zal u dan beschermen?’ Ze was nu helemaal overstuur. ‘Is er íemand die de Beschermer van allen kan beschermen?’ vroeg Baba streng. De moeder smeekte Baba onmiddellijk om vergiffenis. Kort daarna zakte Baba’s koorts en keerde de moeder gerustgesteld naar haar onderkomen. Daar ontdekte ze dat de koorts en de builen van het kind volkomen verdwenen waren en ze riep uit: ‘Baba! Heeft u de ziekte van mijn kind op u genomen?’
De aanwezigen die dit gezien hadden, beseften hoe heiligen lijden ondergaan voor hun toegewijden. Hun innerlijk is zachter dan was, het is als boter en zij houden zonder enig eigenbelang van hun toegewijden, die zij beschouwen als hun werkelijke familie.
